Wie ben ik?
Hallo ik ben Liesbeth en ik werd gediagnosticeerd met borderline persoonlijkheidsstoornis. Toen iemand mij voor het eerst zei dat ik een borderline persoonlijkheidsstoornis had, wilde ik dat niet geloven. Borderline, mensen die dat hebben, dat zijn toch van die extreme figuren met woede aanvallen, wispelturig gedrag en dat soort dingen? Mensen die niet met emoties om kunnen gaan en zich daarom richten op de ander? Nee dat was ik niet. Ik had geen woede aanvallen, integendeel ik word amper kwaad. Maar toen ik de 9 kenmerken voor me kreeg gelegd, herkende ik me hier inderdaad enorm in. Borderline betekent dat je op de grens leeft. Men zegt als er 5 van de kenmerken expliciet aanwezig zijn je waarschijnlijk borderline hebt. Ik ontdekte bij mezelf dat ik van de 9 kenmerken er toch 7 heel expliciet aanwezig zijn ende andere 2 iets meer op de achtergrond sluimeren.
Ik zal hieronder de 9 kenmerken met jullie overlopen:
1.Verlatingsangst:
Als borderliner loop ik bijna altijd met schrik om verlaten te worden. Ik zal hier dan ook altijd alles aan doen om dit te voorkomen. Ik stoot of trek mensen heel fel aan.
2. Wisselende relaties:
Ik merk bij mezelf dat ik zowel op vriendschapsvlak als liefdesvlak, heel erg vlug kan veranderen naar de ander toe. Ik zal ze ofwel enorm proberen idealiseren of enorm gaan verafschuwen.
3. Laag zelfbeeld:
Ik merk bij mezelf dat ik een heel laag zelfbeeld heb. Dit komt deels denk ik door mijn traumatische jeugd waar ik in men latere blogs meer over vertel. Maar ook door vaak de wisselende contacten in men leven.
4. Zelfmoordneigingen:
Ik kan je alvast zeggen dat ik inderdaad heel vaak aan zelfmoord denk en ik ook al heel wat pogingen achter de rug heb. Ook heb ik snel de neiging mezelf te verwonden.
5. Wisselende stemmingen:
Ik merk als borderliner dat ik meer zwart-wit denk dan de meeste mensen. Iemand kan bv. heel goed of heel slecht zijn nuanceringen zie ik amper. Mijn stemming kan van heel positief snel omslaan in heel negatief of omgekeerd. Ik kan bv. van een hele tijd huilen plots in lachen uit barsten zonder dat hiervoor soms aanleiding toe is. Wat soms echt heel vermoeiend en vaak frustrerend is voor me.
6. Gevoel van leegte:
Ik voel me heel vaak leeg en vind men leven veelal zinloos. Ik heb vaak het gevoel dat er voor mij gewoon geen toekomst is weggelegd en dat ik geen perspectieven in het leven heb.
7. Plotse woede aanvallen:
Hier heb ik persoonlijk minder last van, al kan ik als ik weet dat ik gelijk heb en de andere beweert dat ik ongelijk heb wel eens serieus mijn stem verheffen, de andere kan hier vaak enorm van op kijken. Maar echt woede aanvallen heb ik niet.
8. Paranoia:
Ik merk bij mezelf dat ik paranoia word op momenten dat ik onder extreme druk, stress sta. Ik zal me dan ook meestal gaan afzonderen. Me afschermen van alles wat rond me gebeurt zodat de prikkels vanzelf weer dalen en ik terug minder onder druk of stress kom te staan.
9. Impulsiviteit:
Ik ben een enorm impulsief iemand. Op vlak van relaties, maar ook soms gewoon enorm roekeloos zijn of geld uitgeven waar ik eigenlijk geen geld voor heb en nadien uiteraard altijd spijt van sommige keuzes die ik in die impulsieve buien maak.
Om verder te gaan met men verhaal:
Ik vecht al vele jaren tegen mijn borderline. Mijn leven is een grote puinhoop en ik denk dat dat al men hele leven wel zo wat is. Ik loop al jaren te knokken om mezelf recht te houden. Ik heb al enkele serieuze zelfmoordpogingen gedaan. Op die momenten denk ik dat het beter is dat iedereen in men omgeving beter af is zonder mij. Ik gebruikte ook jarenlang drugs om overeind te blijven en men armen en benen staan nog steeds vol littekens van het krassen. Het aantal hulpverleners kan ik niet meer op 1 hand tellen. Ik heb nu wel enkele hulpverleners waar ik al een tijdje mee aan de slag ben. Ik heb het dan voornamelijk over persoonlijke gesprekken, want opnames heb ik vind ik zelf al genoeg achter de rug gehad en heb ik nooit veel uit gehaald.
Ik was vroeger een gesloten boek, maar met de jaren heb ik me meer en meer leren openstellen en ben ik mijn verhaal beginnen vertellen. De laatste maanden kamp ik helaas weer met heel donkere gedachten en denk ik vaak er een eind aan te maken. Ik heb mijn gevoelens, angsten, pijn en verdriet jaren opgekropt. Voor mij was er een hele grote drempel om hulp te vragen, maar een aantal weken geleden merkte ik bij mezelf op als ik nu niet om extra hulp vraag dan stort ik weer volledig in en zou er wel een zelfmoordpoging gevolgd hebben. Ik bespreek dit nu ook wel duidelijk met mijn hulpverleners, iets wat ik vroeger niet altijd deed maar nu merk ik dat ik eventjes wat extra ondersteuning nodig heb om terug door deze moeilijke periode in men leven te geraken. Ik heb gelukkig mensen rondom mij waar ik mijn verhaal kan bij doen, die me steunen en proberen te begrijpen wat niet altijd even makkelijk is.
Maar gelukkig heb ik het geluk deze steunpilaren te hebben want niet iedereen heeft dit geluk. Vele mensen blijven met hun probleem in de kou staan omdat er ellelange wachtlijsten zijn psychische hulp is zo belangrijk, maar ook je verhaal delen met lotgenoten is heel belangrijk en dat is wat ik met deze blog wil doen. Mijn verhaal deeltje per deeltje met jullie delen, zodat jullie een idee krijgen van waarom mijn leven zo moeilijk verloopt. Ik hoop jullie mee te mogen nemen op mijn reis, maar ik hoop hier vooral te laten zien dat jullie niet alleen zijn!!! En dat er voor ons ooit op een dag licht zal zijn aan het einde van de tunnel. Ik zal op deze blog ook verder in gaan over mijn opgelopen trauma's, alsook zal ik regelmatig een gedicht posten over dingen die in men leven gebeurd zijn, of over hoe ik me voel en in het leven sta!
Dus volg men verhaal en deel zeker jullie reacties, vragen. Ik zal er de tijd voor nemen deze te lezen en zo goed mogelijk te beantwoorden. Heel veel liefs en hopelijk lees ik jullie snel.
